Λίγα λόγια για τον καρκίνο και τους πολυκύτταρους οργανισμούς
Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια που οφέιλεται στον υπέρμετρο και πέρα από κάθε έλεγχο πολλαπλασιασμό κυττάρων ενός οργανισμού. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται για μία και μόνο ασθένεια καθώς υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι καρκίνου, που προκαλούνται από βλάβες/μεταλλάξεις στο γενετικό υλικό διαφορετικών ομάδων κυττάρων.
Επιπλέον, ο καρκίνος είναι μια νόσος που δεν επηρεάζει μόνο τον άνθρωπο. Κάθε πολυκύτταρος οργανισμός μπορεί δυνητικά να εμφανίσει καρκίνο με εξαίρεση τα φυτά. Για να είμαστε ακριβείς, όγκοι μπορεί να παρατηρηθούν και σε κάποιο φυτό/δέντρο, αλλά είναι σχεδόν απίθανο να οδηγήσουν στην ολική καταστροφή του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κύτταρα των φυτών από τη φύση τους δε μετακινούνται και ως εκ τούτου τα κύτταρα που πολλαπλασιάζονται υπέρμετρα δε μπορούν να δώσουν μεταστάσεις. Οι όγκοι στους φυτικούς οργανισμόυς συνήθως παρατηρούνται ύστερα από μόλυνση από κάποιο βακτήριο, ιο ή μύκητα. Δυστύχως, στα ζώα δεν ισχύει το ίδιο και τα νεοπλασματικά κύτταρα μπορούν να μεταναστεύσουν, προκαλώντας βλάβες σε άλλα όργανα και ιστούς του σώματος. Οι βλάβες που προκαλούνται από τις μεταστάσεις αυτές, έχουν ως τελικό αποτέλεσμα την παρεμπόδιση ζωτικών λειτουργειών του οργανισμού και κατά συνέπεια το θάνατο.
Καρκινοπαθή ψάρια
Το παρακάτω κείμενο έχει δημοσιευθεί αρκετά χρόνια πριν και αφορά την είδηση εντοπισμού μελανώματος σε ψάρια που ζούσαν σε μία περιοχή κάτω από τη μεγαλύτερη τρύπα του όζοντος. Το στρώμα του όζοντος απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της υπεριώδους ακτινοβολίας του ήλιου, εμποδίζοντας την να φτάσει στην επιφάνεια της Γης. Ο ρόλος αυτός είναι πάρα πολύ σημαντικός, καθώς είναι αποδεδειγμένο ότι οι υπεριώδεις ακτίνες μπορούν να προκαλέσουν βλάβες στο γενετικό υλικό των κυττάρων οδηγώντας σταδιακά στην ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος. Όπως αντιλαμβάνεστε, η καταστροφή του στρώματος του όζοντος έχει ως αποτέλεσμα την έκθεση των ζωντανών οργανισμών του πλανήτη μας σε πολύ υψηλότερα επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας. Γι’αυτό θεωρώ ότι θα έπρεπε να δίνεται πολύ μεγάλη σημασία στην προστασία του πολύτιμου αυτού στρώματος. Προστατεύοντας το, προστατεύουμε παράλληλα την υγεία μας.
Πάμε τώρα να δούμε τα γεγονότα όπως αυτά δημοσιεύτηκαν το 2012:
Καρκίνος του δέρματος και μάλιστα εκτεταμένος, ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά σε πληθυσμούς άγριων ψαριών του είδους Plectropomus leopardus στα ανοιχτά της Αυστραλίας. Πρόκειται για μελάνωμα (τύπο καρκίνου του δέρματος που ξεκινά από τα μελανοκύτταρα), που είχε εμφάνιση σχεδόν όμοια με αυτή στους ανθρώπους.
Οι ερευνητές του βρετανικού πανεπιστημίου του Νιούκαστλ και του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Θαλασσίων Επιστημών, με επικεφαλής τον δρα Μάικλ Σουίτ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό “PLoS ONE”, σύμφωνα με το «Science» και το “New Scientist”, ανακάλυψαν τον καρκίνο σε ψάρια εντοπίστηκαν στο Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο στα ανατολικά της Αυστραλίας.
Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι πρέπει να γίνουν περαιτέρω μελέτες για να διευκρινιστεί η ακριβής αιτία του μελανώματος, αν και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι υπεύθυνη πρέπει να θεωρείται η υπεριώδης ηλιακή ακτινοβολία. Άλλες πιθανές αιτίες, όπως η θαλάσσια μόλυνση και η ύπαρξη παθογόνων μικροβίων, αποκλείστηκαν.
Η νόσος ήταν εξαπλωμένη ανάμεσα στον πληθυσμό των συγκεκριμένων ψαριών και οι επιστήμονες δεν απέκλειαν τον εντοπισμό δερματικού καρκίνου και σε ψάρια που ανήκουν σε άλλα είδη.
Για την ιστορία το είδος Plectropomus leopardus ενδημεί στο Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και στην Αυστραλία και θεωρείται σημαντικό από αλιευτική άποψη. Οι ερευνητές εντόπισαν τα νοσούντα ψάρια σε δύο τοποθεσίες του νότιου Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου, αλλά δεν ήταν σε θέση να πουν σε πόσα ακόμα σημεία υπήρχαν πληθυσμοί με την ασθένεια.
Από τα 136 ψάρια που συλλέχθηκαν ως δείγμα, ποσοστό 15% έφεραν σκουρόχρωμες αλλοιώσεις στο δέρμα τους, που σε μερικές περιπτώσεις κάλυπταν σχεδόν όλη την επιφάνεια του σώματός τους και είχαν σχεδόν μαύρο χρώμα. Αν και το μελάνωμα ήταν εκτεταμένο, συνήθως παρέμενε επιφανειακό, δηλαδή ο καρκίνος δεν είχε επεκταθεί βαθύτερα από το δέρμα, με συνέπεια, πέρα από το δέρμα τους που νοσούσε, τα ψάρια να είναι κατά τα άλλα, υγιή.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, όταν ο καρκίνος επεκτείνεται κάτω από το δέρμα, τότε το ψάρι πρέπει να γίνεται λιγότερο ενεργητικό, καθώς αρχίζουν να επηρεάζονται οι ζωτικές του λειτουργίες, και να ψαρεύεται πιο εύκολα. Έτσι, εκτιμάται ότι το πραγματικό ποσοστό των ψαριών που έπασχαν από μελάνωμα, ήταν μάλλον μεγαλύτερο από αυτό που έδειξε το δείγμα.
Επίλογος
Όπως φαίνεται, λοιπόν, οι ακτίνες του ήλιου μπορούν να οδηγήσουν σε ανάπτυξη καρκίνου ακόμα και στα ψάρια. Γνώμη μου είναι ότι όλοι μας θα πρέπει να ενημερωθούμε για τη σημασία που έχει η προστασία του στρώματος του όζοντος. Σε άλλο άρθρα θα μιλήσουμε αναλυτικά για τον καρκίνο του δέρματος, τα διάφορα είδη του και τους τρόπους πρόληψης.
Πηγές:
1.Nursingplayground.blogspot.com
3.Can plants get cancer – The New York Times
4.Plos One
Εικόνα: Sebastian Pena Lambarri, Unsplash
