Στις αρχές των ιστορικών χρόνων , η ψυχική νόσος θεωρούνταν ότι οφειλόταν σε υπερφυσικές δυνάμεις. Οι ψυχικά ασθενείς άνθρωποι αντιμετωπίζονταν σαν να είχαν καταληφθεί είτε από δαίμονες είτε από θείες δυνάμεις. Στην Ευρώπη του Μεσαίωνα και κατά την Αναγέννηση, υπήρχε η αντίληψη ότι τα άτομα με ψυχική νόσο είχαν επηρεαστεί από τη σελήνη (σεληνιασμένοι). Ο αγγλικός όρος lunatic που σημαίνει τρελός προέρχεται από τη λατινική λέξη luna για τη σελήνη. Οι ψυχικά διαταραγμένοι άνθρωποι θεωρούνταν δαίμονες, μάγισσες ή αιρετικοί. Αντιμετωπίζονταν άσχημα, δένονταν και απομονώνονταν, υφίσταντο ξυλοδαρμούς και δεν τους παρεχόταν επαρκής σίτιση και ένδυση. Τον 18ο αιώνα, συνεχίστηκε ο εγκλεισμός των ψυχικά ασθενών σε φυλακές, όπου οι εργαζόμενοι δεν ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένοι και τους ενδιέφερε περισσότερο η τιμωρία παρά η θεραπεία.
Τη δεκαετία του 1930 άρχισαν να γίνονται δημοφιλείς οι σωματικές θεραπείες. Αυτές οι θεραπείες περιλάμβαναν τη θεραπεία με βαθύ ύπνο (κώμα), το σοκ ινσουλίνης, τη λευκοτομή (ίσως την έχετε ακούσει ως λοβοτομή) και την ηλεκτροσπασμοθεραπεία. Η ηλεκτροσπασμοθεραπεία ήταν μια προτεινόμενη θεραπεία για τη σοβαρή κατάθλιψη και αποτελεσματικό μέσο ελέγχου της σοβαρής διέγερσης. Ακόμα, πολλοί άρρωστοι με τη διάγνωση της σχιζοφρένειας ωφελήθηκαν από το ινσουλινικό κώμα. Βέβαια, συχνά γινόταν κατάχρηση αυτών των θεραπειών.
Ο όρος ψυχοφαρμακολογία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1920 από τον David Macht, έναν Αμερικανό φαρμακοποιό. Ο Macht χαρακτήρισε την ψυχοφαρμακολογία ως παρθένο έδαφος γεμάτο δυνατότητες. Το πρώτο οπλοστάσιο της θεραπευτικής στην ψυχιατρική δεν περιλάμβανε παρά μόνο λίγα φάρμακα, όπως τα βρωμιούχα, τα βαρβιτουρικά, τα οποιοειδή και την ένυδρο χλωράλη.
Πηγές:
1. Eby, L. και Brown, N. (2010) Η Νοσηλευτική στην Ψυχική Υγεία. Ιατρικές Εκδόσεις Λαγός Δημήτριος.
2. Κυζιρίδης, Θ.Χ. «Μισός αιώνας αντιψυχωσικών φαρμάκων: ένα μικρό ταξίδι στην ιστορία». Η Ιατρική Σήμερα Τεύχος 54.
3. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2655089/
Εικόνες: Canva Teams
